Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Το χειρόγραφο του παππού Γιάννη * * * *





 

Ο παππούς Γιάννης ήταν γανωτής 
και ιεροψάλτης βυζαντινής μουσικής.
Γι αυτό το "τεριρέμ" τον ακολουθούσε παντού.
Το χειρόγραφο αυτό βρήκα πριν χρόνια σε ένα ψαλτικό βιβλίο του
 και το φυλάω σαν κόρη οφθαλμού.
Οι σημειώσεις του είναι μαρτυρία.

Αντιγράφω για καλύτερη κατανόηση.

1922 Αυγούστου 13  εχάλασε
η Ελληνοτουρκική κατάστασις.
Ο διωγμός έγινε 10 Σεπτεμβρίου
ημέρα Παρασκευή.
Φύγαμεν εις Καλλίπολιν,
11 του αυτού μηνός 
από την Καλλίπολιν φύγαμεν.
27 του αυτού μηνός
φθάσαμεν καλώς εις Πειραιά.
Δεν μας επιτρέψαν,
αναχωρήσαμεν
καλώς εις Χαλκίδα 3 Οκτωβρίου.

Παρατηρώ ιδιαίτερα δύο σημεία.
Την λέξη "καλώς" που αναφέρεται δύο φορές
ενώ περιγράφει τον διωγμό από τα σπίτια τους.
Και τη φράση,
"Δεν μας επιτρέψαν"
Δεύτερος διωγμός σε ανθρώπους νοικοκύρηδες, 
υπερήφανους, αξιοπρεπείς.



 Τα ψαλτικά του βιβλία.
Σε ένα από αυτά σημειώνει το όνομά του, το χωριό του και από κάτω,
1 Ιουλίου
Έτος 1900
Ιεροψάλτης
Το σπουδαιότερο όλων όμως θεωρώ ότι είναι το πρώτο από δεξιά.



 Βιβλίο βυζαντινής μουσικής.



 Χειρόγραφο του 1835



Προσέξτε τις ευχές που γράφει στο τέλος του βιβλίου.
Τι να σχολιάσω για αυτόν το θησαυρό.


Σεφέρτασι.
Σκεύος για την μεταφορά φαγητού.
Είχε τέσσερα τάσια, καπάκι με χερούλι
και δύο πλαϊνές ασφάλειες.
Δύο λάμες που γάντζωναν στο τελευταίο τάσι και στο καπάκι.
Γανωμένο πάντα και έτοιμο προς χρήση.
Εδώ τρία τάσια και το καπάκι.



 Τα ασημένια κουταλάκια, καλά και πρόχειρα.
Τα χρησιμοποιούσαμε στο πατρικό μου ακριβώς έτσι.
Μικρά παιδιά φάγαμε αμέτρητα χτυπητά αυγά με τα πρόχειρα.
Με τα καλά τρώγαμε τον πελτέ κυδώνι, με χρώμα από ρουμπίνι.
Τώρα είναι σε προθήκη φυλαγμένα 
και πελτέ κυδώνι έχω να φάω από τότε.



 Βραχιόλι και δαχτυλήθρα της γιαγιάς.
Το ασήμι και στα απλά καθημερινά πράγματα.



Το ασημένιο της τσαντάκι για την Κυριακάτικη εκκλησία 
και το ξύλινο σφραγιστερό της λειτουργιάς.
Σκαλισμένο στο χέρι. 




Ο παππούς Γιάννης και η γιαγιά Παρασκευή.
Το μωρό στην αγκαλιά της, η μαμά.
Η αρχοντιά που έφεραν στα υπάρχοντά τους οι πρόσφυγες 
απλώθηκε παντού.
Παστρικές έλεγαν τις γυναίκες γιατί πήγαιναν συχνά στο χαμάμ.
Τότε, έλεγε η μαμά, φορούσαν τα φιλντισένια τσόκαρα 
και έπαιρναν μαζί τους τον μποξά με τις αλλαξιές.
Το ασήμι στα καθημερινά και ο χρυσός στα γιορτινά.
Στολισμένοι όλοι όπως συνήθιζαν στον τόπο τους.
Λίρες και τούπλες για τα παιδιά, αλυσίδες χρυσές 
και διαμαντένια κοσμήματα για τους ενήλικες.





Το προικοσύμφωνο του ζευγαριού.
Γραμμένο τον Ιούλιο του 1919.

Αξίζει να μεγεθύνεται όλες τις εικόνες 
και ιδιαίτερα την τελευταία για να διαβάσετε τα γραφόμενα.


Τον παπά Νικόλα θα δούμε αργότερα
καθώς και την συνέχεια της ανάρτησης.



Δεν είμαι καλή στα λόγια, στις περιγραφές και στην εξιστόρηση.
88 χρόνια μετά την έλευση των προγόνων μου,
αφήνω εδώ τα αποτυπώματά τους με εικόνες.
Άλλωστε είναι γνωστά τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής.
Οι δικοί μου τα έζησαν ακριβώς όπως χιλιάδες άλλοι.
Με στωικότητα και υπερηφάνεια.
Αφήνω κάποια από τα πράγματα που σώθηκαν
και μας θυμίζουν την καταγωγή και την ιστορία της οικογένειας.






55 σχόλια:

Thalassenia είπε...

Ο Dimos πρώτα και μετά ο Side21με συγκίνησαν με τα σχετικά πόστ και ήταν η αφορμή να σας δείξω αυτούς τους θησαυρούς.
Τους χαρίζω το χειρόγραφο.
Στον ΔΥΣΠΙΣΤΟ χαρίζω τα κουταλάκια γιατί όταν είδα το δικό του ήρθε η έμπνεση των δώρων.
Τα βιβλία στο fractal και το σεφέρτασι στον VAD.
Το τσαντάκι και το σφραγιστερό στην αγαπημένη γιαγιά Αντιγόνη.
Το προικοσύμφωνο στους ελεύθερους, να ξέρουν τι θα δώσουν και τι θα ζητήσουν από το ταίρι τους.
"Αγάπη, σεβασμό και ελευθερία μέσα στην δέσμευση"
Τα υπόλοιπα σε κάθε αγαπημένο φίλο που επισκέπτεται την θαλασσένια μου @υλή.

lena_zip είπε...

Ήθελα να σε παραπέμψω εδώ. Ένα δείγμα της δική μου ευαισθησίας για τους τόπους των προγόνων σου και για τους πρόσφυγες γενικά. Κι ας μην έχω εγώ ρίζα από εκεί.

Θησαυροί αληθινοί αυτά που μας δείχνεις. Αλλά στέκομαι στο βιβλίο. Αριστούργημα καλλιγραφίας! Είχα κάνει ένα εργαστήριο πέρυσι και παρατηρώ με πολύ ευαίσθητη ματιά τη γραφή του.

Μας χάρισες μεγάλη ομορφιά και συγκίνηση απόψε. Τα φιλιά μου. Την αγάπη μου.

VAD είπε...

Μόνο το σεφέρτασι;όλα δικά μου!!!
Εύρισκα και γω χαρτιά,
προικοσυμφωνα,συμβόλαια,ημερολόγια
της εποχής στα συρτάρια παππούδων και γιαγιάδων,αλλά στην παιδική ηλικία δε συνειδητοποείς πόσο σημαντικά ειναι,όταν αργότερα τα αναζήτησα πάλι,ειχαν χαθεί πια.
Σεφέρτασι αλλά αλουμινένιο,
νεότερης κατασκευής,χρησιμοποιούσε ένας θειος στο χωράφι,ακομη και σημερα στο Χαρτούμ αποτελει είδος ευρειας χρήσης...
Ωρα να ιδρύσεις το δικό σου μικρό λαογραφικό μουσειο:)

Ανώνυμος είπε...

Aσύλληπτης αξίας περιουσία!
Ευτυχώς είναι σε καλά χέρια που ξέρουν να την εκτιμούν.

ANAZHTHΣH είπε...

Πολύτιμα κειμήλια,ζωή από το αγαπημένο παρελθόν φέροντα...
Κι η μουσική που τα συνοδεύεις συγκινεί.
Κι η δική μου καταγωγή-απ΄τον πατέρα μου- κρατάει από εκείνα τα πονεμένα χώματα.
Καλή Κυριακή να έχεις.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Δεν έχω να προσθέσω κάτι...
Εχω συγκινηθεί, που με τόση αγάπη κρατάς κειμήλια ζωής, χρόνων, γεγονότων..
Να είσαι καλά!!!!!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Κόμπος στο λαιμό και δυσκολία να βρεθούν οι λέξεις...
Να πω μόνο ότι πολυτιμότερη κληρονομιά είναι ο πολιτισμός που μας κληροδότησαν οι παππούδες μας.
Να 'σαι καλά που τον διατηρείς ζωντανό!

ξωτικό είπε...

καλώς...επιστρέψαμεν δια να μας κατασυνκινήσετε με τα φυλαχτά μνήμης των παπούδων σας ....

διαβάζοντάς τα σαν να γίνεται πιο χειροπιαστή η ιστορία ....

τέτοιο ξύλινο σφραγιστερό έχω κι εγώ...

και...το διαμαντένιο δαχτυλίδι;;;
χάθηκε σε δύσκολους καιρούς ή θα μας το δείξεις άλλη φορά;;

σε φιλώ
και ...οι θαλασεύοντες (γενικότερα) ας ιδούν λιμένα

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Φίλτατη με συγκίνησες.Έναν παππού είχα στην ουσία από τη μεριά του πατέρα μου.Γιατί της μητέρας μου πέθανε όταν ήμουν 5 χρονών και δε πρόλαβα να τον γνωρίσω.

Η πρώτη σου επίσκεψη στο σκυλόσπιτο ήταν εδώ...

http://wwwjohnpap.blogspot.com/2010/02/blog-post_26.html

Φιλιά καλή εβδομάδα.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Παλαιά κειμήλια οικογενειακής αγάπης!!!
να τα προσέχεις σαν τα μάτια σου (είμαι σίγουρη γιαυτό)...
Καλησπέρα...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

άγγιξε ευαίσθητες χορδές η ανάρτησή σου θαλασσένια...
Γεννήθηκα στο Μέγα Ρεύμα της Κων/πολης και έφυγα από εκεί 1 έτους...αυτό το "δε μας επιτρέψαν" με πονάει φιλενάδα...πολύ!
βλέπεις εμάς μας επιτρέψαν...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Φαίνεται ότι ένα ήταν το καλούπι για κουταλάκια.
Στο περίγραμμα είναι ίδια!!
Διαφέρουν μονο στο σκάλισμα!
Ευχαριστώ για το δώρο. Το παίρω ευχαρίστως.
Καλή Εβδομάδα!

Side21 είπε...

Περίμενα με λαχτάρα ...
την ανάρτησή σου αυτή !!!
Για να επιβεβαιώσω το γεγονός ...
Την κοινή μας οσμή της προσφυγιάς !!!
ΕΓΡΑΨΑ ...
"Όλοι μας νοιώθουμε λοιπόν μια «πνευματική» συγγένεια, κατάρα κι ευλογία, κάτι παραπάνω από απλή φιλία. Εμείς λοιπόν οι «Καταραμένοι» (κατά την προσφιλή μου έκφραση), έχουμε όλοι μας μια κοινή οσμή που μας φέρνει κοντά κι ένα αόρατο νήμα που μας τραβάει προς τα πίσω. Τριγυρνάμε σαν φαντάσματα στις ερημιές και τις πόλεις, ονειροβατώντας στα μονοπάτια «χαμένων πατρίδων».
Μετέωροι πλανιόμαστε ανάμεσα σε δυο κόσμους, ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Με τα όνειρά μας πάντοτε ξάγρυπνα, καρφιτσωμένα στις προθήκες της ιστορίας.
Δεσμώτες μιας μοίρας κοινής, κατάρα και χρέος κι ελπίδα, να κλείσουμε των ψυχών τις ΡΩΓΜΕΣ.
Να γίνουμε το προζύμι εμείς ενός μέλλοντος ενός μέλλοντος που δε μπορεί παρά να ‘ναι «ΔΙΚΟ ΜΑΣ» - Δηλαδή «ΟΛΩΝ ΜΑΣ» !!!

Σ' ευχαριστώ ...

Thalassenia είπε...

Πρώτα πρέπει να ευχαριστήσω έναν από μηχανής θεό, που μου διόρθωσε την φωτογραφία του παππού και της γιαγιάς, χωρίς καν να το ζητήσω.
Γι αυτό είπα τα μαγικά χαλιά δεν είναι μόνο ένα.

Σε ευχαριστώ.

Thalassenia είπε...

lena_zip

Από εσένα δεν περίμενα κάτι άλλο παρά μόνο αποδοχή με ευαισθησία.
Καλή εβδομάδα.

Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

VAD

Αυτό το αλουμίνιο ή το εμαγιέ, ήταν ο πρώτος εκδιώξας τα μπακίρια.

Χάθηκαν αντικείμενα συναισθηματικής αξίας αλλά και πολύτιμα, για ένα κομμάτι ψωμί όπως μας έλεγαν.
Έζησαν εκμετάλευση μεγάλη και αρπαγή πάνω στην ανάγκη τους.

Καλή εβδομάδα.

Thalassenia είπε...

Χρωματιστή

Όταν συνειδητοποίησα άρχισα να τα φυλάω. Χαίρομαι που δεν ήταν πολύ αργά.

Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Αν μπορούσα να αποδώσω τα ακούσματα που έχω!!!
Δεν μπορώ παρά μόνο με εικόνες.

Καλή εβδομάδα.

Thalassenia είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη

Είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις πώς αισθάνομαι γι αυτά τα πράγματα.

Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

Υπατία η Αλεξανδρινή

Ένας πολιτισμός για τον οποίο είμαι υπερήφανη.
Μας τον κοινώνησαν με όλες τις εκφάνσεις του και τον μεταλαμπαδεύουμε όσο μπορούμε.

Σε ευχαριστώ.

Thalassenia είπε...

ξωτικούλι

Για μένα είναι χειροπιαστή η ιστορία.
Πολλές φορές κρατώ και παρατηρώ το σφραγιστερό, την δαχτυλήθρα τρυπημένη από την χρήση και τα φαντάζομαι στα χέρια της.

Οι ευχές είναι σοφές.

Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

Παπαστρατής

Το θυμάμαι το κείμενό σου Ιωάννη.
Είχε ευαισθησία και συγκίνηση.

Καλή εβδομάδα και σε σένα.

Thalassenia είπε...

ΦΟΥΛΗ

...ιερά κειμήλια τα ονομάζω και σαν τέτοια τα προσέχω.
Σ΄ευχαριστώ πολύ.

Καλημέρα
Καλή εβδομάδα να έχεις.

Thalassenia είπε...

dimitrisp

Πρέπει να ομολογήσω ότι χάρηκα που σε είδα εδώ αλλά και στεναχωρέθηκα. Γιατί ξέχασα να αναφέρω ότι ήσουν και εσύ αφορμή για αυτή την ανάρτηση.
Αλλά "ου γαρ έρχεται μόνον"

Ήσουν ο πρώτος που έβαλα στα "αγαπημένα" όταν σε βρήκα στην μαγισσούλα πριν πολύ καιρό και είδα την καταγωγή σου. Με το σκεπτικό κάποτε να ανεβάσω
τις δικές μου χειροπιαστές μνήμες και να τις δεις.
Φαίνεται η συγκίνησή σου όταν μιλάς σχετικά.

Τα παιδιά μου λένε ότι η αγαπημένη μου λέξη είναι "το ξέχασα"

Σ΄ευχαριστώ που είσαι εδώ.

Thalassenia είπε...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ

Καλά μαγειρέματα για χαρές.

Καλή εβδομάδα και σε σας.

Thalassenia είπε...

Side21

Εγώ σ΄ευχαριστώ για τις σκέψεις σου στις "χαμένες πατρίδες"

Ας μείνουν οι μνήμες και η γνώση χαραγμένα ανεξίτηλα.

Καλή εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Κάποια/ος υπουργός είπε ότι αυτά δεν συνέβησαν... Ότι είναι παραπλάνηση ιστορίας.. και όλα αυτά να μη θίξουμε τους γείτονες... Ίσως θα έπρεπε να υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι να τους πουν το σφάλμα τους. Άνθρωποι σαν τους δικούς σου, ή σαν τα πεθερικά μου. Η πεθερά μου όταν "έφυγε", της βάλαμε τα κλειδιά του τότε σπιτιού της στα χέρια της. Τα κρατούσε, ελπίζοντας κάποια μέρα να γυρίσει... Ζωές κατεστραμένες, περιουσίες χαμένες, άνθρωποι χωρισμένοι... τι να πει κανείς... πονάει.. Σοφία

Dimos είπε...

Απίστευτη ανάρτηση. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. Ευχαριστώ για την αφιέρωση και την παραπομπή στην αντίστοιχη δική μου, αλλά και χωρίς αυτά, η ανάρτησή σου αυτή συγκαταλέγεται ανάμεσα στις αγαπημένες μου. Κειμήλια, λόγια, έργα των χεριών και του νου, όλα αυτά που κουβαλούν τον αέρα και της ευωδιές της πατρίδας μας. Μόλις διάβασα το post σου πήγα μέσα και ξέθαψα το άλμπουμ με τις παμπάλαιες φωτό της Πόλης και τα σκίτσα που έκανε ο παππούς, γιατί το είχε με την γραφίδα.

Μα την αλήθεια σε λέω, αν σε είχε μπροστά μου θα σε φιλούσα και μετά θα προσπαθούσα να σου φτιάξω πελτέ από κυδώνι. Προφανώς η γεύση του θα ήταν φριχτή, αλλά ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει.

Καλά το είχα ψυλλιαστεί από το σχόλιό σου ότι αυτό το post σου θα αφορούσε την Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη.

nikiplos είπε...

πολύ ωραίο το κείμενο... (και το παρένθετο...)
Έχω κρατήσει κι εγώ το έντυπο μαρτυρίας της προγιαγιάς μου που ήρθαν το 1922... Δεν ξέρω πως να συντηρήσω αυτα τα παλιά χαρτιά... φοβάμαι πως η υγρασία και οι φθορές θα τα καταστρέψουν...

Το κείμενό σου μου άρεσε... ήταν ακριβώς όπως το επιθυμώ έτσι βαρυκεντρισμένο...
"Οι δικοί μου τα έζησαν ακριβώς όπως χιλιάδες άλλοι.
Με στωικότητα και υπερηφάνεια."

με αυτό φυσικά τα είπες όλα...



Να τα κρατήσεις τα κειμήλια αυτά των προγόνων σου αγαπητή θαλασσένια... είναι αν μη τι άλλο ιερά, όχι μόνο για εσάς...

Τα φιλιά μου...

Καρπουζοκέφαλος είπε...

Δεν έχω λόγια!
Νομίζω πρώτη φορά στη μικρή μου ηλεκτρονική "παρουσία" δεν ξέρω τί να πρωτοσκεφτώ και τί να γράψω!
Θα σου πω λοιπόν μόνο ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που διατηρείς με τόση ευαισθησία και μου έδειξες κάποια από αυτά που θα ήθελα να είχα (έστω ένα...) και γω από τους παπούδες μου. Δυστυχώς χάθηκαν όλα στις συνεχείς μετακινήσεις μέχρι την τελική τους εγκατάσταση στον βορρά...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, να 'σαι καλά.

Thalassenia είπε...

Σοφία

Για να μη θίξουμε τους όποιους γείτονες, θα μας καβαλήσουν στο τέλος. Συγνώμη για την έκφραση.

Η μητέρα μου γεννήθηκε εδώ και μου έλεγε ό,τι είχε ακούσει.
Η πεθερά μου ήρθε 11 ετών παιδάκι.
Θυμόταν πολύ καλά το σπίτι τους και μας το περιέγραφε, ένα αρχοντικό.
Μας έλεγε ιστορίες που δυστυχώς χάνονται από την μνήμη.
Είχε κρατήσει τα λουλουδοστέφανα να τα πάρει μαζί της.
Της έβαλα τα μισά. Τα υπόλοιπα τα μοιραστήκαμε τα παιδιά της.


Πολιτικάντηδες ανιστόρητοι, πουλημένοι. Τα ισοπεδώνουν όλα.

Thalassenia είπε...

Dimos

Από τον παππού δηλαδή κληρονόμησες την "γραφίδα"

Άκου συνταγή για κυδώνι πελτέ.
Διαλέγεις ωραίες καθάριες αναμνήσεις, τις πλένεις καλά από μικρά μαύρα στίγματα και βάζεις στην κατσαρόλα.
Ρίχνεις μία κούπα προσοχή,
δύο κούπες φροντίδα,
τρεις κούπες προθυμία και τέσσερεις κούπες αγάπη.
Αυτό σηκώνει και πιο πολύ.
Ξέρεις, όπως η συνταγή του χαλβά, 1,2,3,4.
Ανασκαλίζεις και αφήνεις τα αρώματα να ταξιδέψουν στους ανιστόρητους, στους χαλβάδες που δεν τρώγονται και θα μας καταστρέψουν.

Α! ξέχασα και αρμπαρόριζα να μοσχοβολίσει ο νούς.

Κράτα τα σκίτσα του παππού σου. Η συναισθηματική αξία δεν υπολογίζεται, το ξέρεις.

Σε φιλώ.

Thalassenia είπε...

nikiplos

Το χειρόγραφο του παππού κατά καιρούς το έχω εδώ, το βλέπω και συγκινούμαι.
Σκέφτομαι πως το φως το αλλοιώνει και ίσως είναι σκόπιμο να ξαναγυρίσει μέσα στα φύλλα του βιβλίου που το βρήκα, τουλάχιστον.

Αυτή η πρώτη ανάρτηση έχει τέσσερεις -****-
Η τέταρτη με τον -*- ονομάζεται
"Ιερά κειμήλια"

Οι περιγραφές τους για την καταστροφή αλλά και την διαβίωσή τους εδώ, ειδικά τον πρώτο καιρό αυτό δείχνει.
Ότι η υπερηφάνεια και η αρχοντιά περίσσευε.

Σ΄ευχαριστώ.

Thalassenia είπε...

Καρπουζοκέφαλος

Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ, χαχα, μοσχοβόλησε μωρουδίστικη πούδρα.

Με συγκινείς γιατί με καταλαβαίνεις κι εσύ.

Σ΄ευχαριστώ.

Dimos είπε...

Θαλασσένια, στην έχω την απάντηση σε εκείνο που με ρώτησες και είμαι σχεδόν σίγουρος πως είναι η σωστή. Στην στέλνω σε mail!

Ανώνυμος είπε...

M΄αυτο το Post επέστρεψες στις καλές δουλειές γιατί στην προηγούμενη .......
Συγχαρητήρια και καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Thalassenia είπε...

Dimos

Δεν κατάλαβες, εσύ θα το στείλεις αλλά πάω να δω ποιά μπορεί να είναι.
Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι αυτή.
Κοίτα τα στοιχεία και στα σχόλια και ψάξε.

Thalassenia είπε...

Thalassokrator

Για να δω βρε καπετάνιε ποια ήταν η προηγούμενη που δεν σου άρεσε..
.... ....... .....
Α μάλιστα.
Αν εννοείς το θέμα, είναι αληθινό και μας ακολουθεί πάντα αφού έχουμε παιδιά. Η έννοια μας γι αυτά.
Αν εννοείς τις απόψεις και θέσεις ενός εκάστου, για μένα είναι σεβαστές και σε πολλές προσυπογράφω.
Και κάτι ακόμα, όσοι κάνουν τον σκληρό είναι οι πιο τρυφεροί γονείς.

Είπες και την καλή σου κουβέντα για το ποστ αυτό και το εκτιμώ.

Σ΄ευχαριστώ πολύ.

AMANTA είπε...

Καλή μου Θαλασσένια, πολύτιμα όλα αυτά. Μα ότι είναι από χαρτί, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Αν βρεθείς στην Αθήνα, πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσεις αντιοξειδωτικό χαρτί και να τα τυλίξεις. Το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις. Και να μην τα αγγίζεις. Για την ώρα σε παρακαλώ τύλιξέ τα σε σκούρα βαμβακερά υφάσματα και βάλε δαφτόφυλλα και λεβάντα. Συγνώμη που κάνω τη δασκάλα, αγάπώ ιδιαιτέρως τα χειρόγραφα.
Υπάρχουν βέβαια συντηρητές, στοιχίζουν όμως πολύ. Αν αποφασίσεις τουλάχιστον τα χειρόγραφα που δεν θα στοιχίσουν και υπερβολικά, πέσμου να σου δώσω πληροφορίες.

AMANTA είπε...

Διάβασε εδώ http://agriada52.wordpress.com/2009/06/29/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%B1/
όπου αναφέρω μια εξαιρετική συντηρήτρια

Thalassenia είπε...

AMANTA

Σ΄ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
Οι γνώσεις και μάλιστα αυτού του τύπου πρέπει να διαδίδονται.
Το εκτιμώ.
Πριν λίγες ημέρες ο παππούς μας σκαλίζοντας στο σπίτι του, βρήκε ακόμα ένα χειρόγραφο του 1922.
Σου το στέλνω.

Θυμάμαι την ανάρτηση με την βιβλιοδεσία και σε είχα θαυμάσει πολύ.
Ήταν από τα πρώτα αν όχι το πρώτο ποστ που είδα σε σένα.
Η συνέχεια σε email.

Φιλιά θαλασσένια.

Anael είπε...

"Η αρχοντιά που έφεραν στα υπάρχοντά τους οι πρόσφυγες απλώθηκε παντού"
συμφωνώ απόλυτα..
υπέροχη ανάρτηση!αναμνήσεις που φέρνουν ιστορικό αέρα άλλης εποχής..
καλημέρα!φιλιά!

Thalassenia είπε...

Anael

Καλησπέρα

Σ΄ευχαριστώ.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλησπέρα!Υπέροχη και συγκινητική άναρτηση!Πραγματικά ωραίοι άνθρωποι οι πρόσφυγες,τους ζήλευαν πολύ οι Έλληνες ο΄ταν ήρθαν με το διωγμό,ειδικά τις γυναίκες.Ήταν όμορφες,καθαρές,κοκέτες,είχαν ένα άλλο αέρα...
Ετσι μου έλεγε η γιαγιά μου κι ας μην ήταν από αυτά τα μέρη,τις θαύμαζε.
Είχαν υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.
Έίσαι πολύ τυχερή που έχεις αυτούς τους θησαυρούς!

Και λοιπόν;E allora? είπε...

εγώ πάλι δεν έχω τίποτα απ'τον παππού,νομίζω δεν κατάφερε να φέρει τίποτα παρά μόνο 1-2 φωτογραφίες

καλημέρα :))

a-kentavrou είπε...

Φύλαξε τα οικογενειακά σου κειμίλια είναι και κειμίλια του ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Δείχνουν και τη ποιότητα του ψυχικού αλλά και του υλικού πολιτισμού που κουβάλησαν αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν στην Ελλάδα.
Στο σχολειό μου είναι ένας Kωνσταντινοπολίτης φύλακας, θύμα του διωγμού του 1965.Έχει τελειώσει τοσχολείο εκεί,έχω μιλήσει ατέλειωτες ώρες μαζί του και μου χει μεταφέρει την αρχοντιά αυτών ανθρώπων.

a-kentavrou είπε...

Διάβασα το προικοσύμφωνο,αυτά τα 6 ασημένια κουταλάκια πρέπει να έφτασαν και σε σένα.Τέτοια προικοσύμφωνα υπήρχαν και στην ορεινή Αρκαδία,έχω βρει ένα αλλά τα περισσότερα ήταν προφορικά λόγω ελλείψεως χαρτιού.Δημιουργόνταν παρεξηγήσεις ,δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο όταν δεν ικανοποιόνταν οι όροι του ,τότε ο γαμπρός έστελνε πίσω τη νύφη κυρίως όταν ήταν εγκυμονούσα σαν μέσω εκβιασμού.
Ενα άλλο φαινόμενο ήταν να παίρνει ο γαμπρός τη προίκα κυρίως το χρήμα για να παντρέψει την αδελφή του και σε αντικατάσταση έδινε της νύφης ένα χωράφι για εξασφάλιση.Έτσι λοιπόν ένα χωράφι που είχε κερασιές και μηλιές το κληρονομήσαμε από τη Γιαγιά ενώ ανήκε στο Παππού!!!!αλλά τόδωσε στη Γιαγιά σε αντικατάσταση προικώου,για να παντρέψει τη θεία του πατέρα μου την Αγγέλω.

Thalassenia είπε...

Με τα φτερά της ψυχής

Ειρήνη μου σ΄ευχαριστώ πολύ.
Σωστά σου έλεγε η γιαγιά σου.

Θα τα πούμε σύντομα.

Thalassenia είπε...

Και λοιπόν;E allora?

Φύλαξε τα υλικά και ηθικά που σου κληροδότησε.
Είναι ανεκτίμητα.

Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

a-Kentavrou

...και ζήσαν αυτοί καλά και μεις χειρότερα μου φαίνεται.

Καλύτερα από πολλές απόψεις, από άλλες όμως χειρότερα.
Ναι τα κουταλάκια και πολλά άλλα πράγματα έφτασαν σε μας και τα προσέχω σαν τα μάτια μου.

Σ΄ευχαριστώ.
Καλό βράδυ.

kiki είπε...

Τι ωραία που είναι όλα! Και πόσο τυχερή είσαι που τα έχεις!!!

Thalassenia είπε...

kiki

Έτσι νιώθω κι εγώ.

Σ΄ευχαριστώ.

δάσκαλος είπε...

Συγκινητικότατο το άρθρο σου, απόσταγμα αυθεντικών βιωμάτων και όχι δήθεν κουλτούρας, που βομβαρδιζόμαστε καθημερινώς.
Ως νέος ιεροψάλτης τρέφω τεράστιο σεβασμό στους παλαιούς και κυρίως στους μικρασιάτες, οι οποίοι διατήρησαν ως κόρη οφθαλμού, από στόμα σε στόμα τη μουσική μας παράδοση.
Θα είναι ευχής έργον και αιώνιο μνημόσυνο, η ψηφιοποίηση των ψαλτικών χειρογράφων του παππού σου!
Ας είναι αιωνία του η μνήμη...

Thalassenia είπε...

NIKOLAOS

Είναι αλήθεια ότι με απασχολεί η διάσωση αυτών των βιβλίων ακόμα και η δημοσιοποίησή τους αλλά την ψηφιοποίηση δεν την είχα σκεφτεί.

Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.